حكايت آن که زاهد است نمی ستاند

پادشاهی را مهمی پیش آمد. گفت: اگر این حالت به مراد من بر آید چندین درم دهم زاهدان را چون حاجتش برآمد و تشویش خاطرش برفت، وفای نذرش به وجود شرط، لازم آمد.یکی را از بندگان خاص، کیسه ای درم داد تا صرف کند بر زاهدان.گویند: غلامی عاقل هشیار بود. همه روز بگردید و شبانگه باز آمد و درمها را پیش ملک بنهاد و گفت: زاهدان را چندان که گردیدم نیافتم.گفت: این چه حکایت است؟! آنچه من دانم در این ملک چهارصد زاهد است.گفت: ای خداوند جهان! آن که زاهد است نمی ستاند و آن که می ستاند زاهد نیست.ملک بخندید و ندیم

را گفت: چندان که مرا در حق خداپرستان ارادت است و اقرار، مر این شوخ دیده را عداوت است و انکار و حق به جانب اوست.

زاهد که درم گرفت و دینار زاهدتر ازو یکی به دست آر