بهانه ایست که قربانیت کند

ز باغ می برند که چراغانیت کنند

تاکاج جشن های زمستانی ات کنند

پوشانده اند صبح توراابرهای تار

تنها به این بهانه که بارانیت کنند

ای گل گمان نکن به شب جشن می روی

شاید به خاک مرده ای ارزانیت کنند

یوسف به قصد رهایی از چاه دل نبست

این بار میبرند که زندانیت کنند

یک نقطه بیش فرق رجیم ورحیم نیست

از ان نقطه بترس که شیطانیت کنند

اب طلب نکرده همیشه مراد نیست

گاهی بهانه ایست که قربانیت کنند