نفریـن به زندگی

هزار بار دلم شکست و هر بار بی‌صدا بدون آنکه کسی بداند , با لبخندی


بر لب , در دل گریستم . تا مبادا اندوهم شادی دیگران را آشفته سازد .

هزار بار در سکوتی ژرف درخود غرق شدم و یکه و تنها دردهایم را

درمان کردم ,تا مبادا تلاش برای زنده ماندنم , در این دریای مواج ,

دیگران را خیس کند.

هزار بار دلم شکست و هربار قلبم هزار تکه شد . تکه‌های قلبم زیر پای

رهگذران لگدمال شد و هر بار بخشی از آن را دیگر نیافتم .تا مجبور

شوم جای خالی را با سنگی هم‌شکل آن پر کنم .

و اکنون در سینه‌ام سنگ

ی می‌تپد


آی آدمها


به روزگار بگین که


وظیفه شو خوب انجام داد....



به روزگار بگین


منم شدم یکی مثل اونایی که می خواست


بسازه...با تمام سنگ شدنم ازش بیزارم


لعنت به این روزگار...

لعنت به من ...

لعنت به تو ...