راه پرواز

برای زنده بودن و زندگی کردن باید سبگ بال بود. خود را سبک کنید و از شر وسایل و بار اضافی رها شوید. بالهای خود را بگشایید و پرواز کنید. برای پرواز وسیله جز بال نیاز ندارید. همه ی غم ها و غصه ها و عشق های دروغین را رهاکنید تا آسمان را دریابید.

این پرنده مهاجر
همیشه عاشق پرواز
حالا با بالی شکسته
میخونه چه غمگین آواز
توی یک هجرت جمعی
دست بیرحم یه صیاد
اونو از جفتش جدا کرد
با تنهایی آشنا کرد

نجوای دو جفت عاشق
روی شاخه های تنها
شعری عاشقانه بود
صدای قشنگ بالش
تو فضای بیکرانه
بهترین ترانه بود

حالا تنها،حالا خسته
بادلی از غم شکسته
بیصداتر از همیشه
باخودش تنها نشسته
با صدا ی غم گرفتش
شعر تنهایی میخونه
سوز غمگین صداشو
اونی که تنهاست میدونه...