عاشق دل خسته

كاش هنگامي كه مي رفتي دلي كه به تو سپرده بودمش را با خود مي بردي

سال هاست در سينه ام بهانه ات را مي گيرد

و من كاري از دستم بر نمي آيد

فقط گريه . . . گريه . . . براي تسكين درد هايش

اما حيف كه اشكم شور است

نمك مي زند به زخم هاي اين دل بي قرارم

و او از درد مي رقصد در سينه ام

بدون تو بودن ديوانه اش كرده

سرش را مدام مي كوبد به ديوار سينه ام

كي شود مانند قناري مرده در قفس، آرام گيرد در اين قفس