فاصله

همیشه فاصله بوده بین دستای من وتو با همین تلخی گذشته شب و روز من وتو راه دوری بین ما نیست اما بازم اینم زیاده تنها پیونده منو تو دست مهربونه باده ما باید اسیر بمونیم زنده هستیم تا اسیریم واسه ما رهایی مرگه تا رها بشیم می میریم