تو مثل بادی و من . تو مثل بادی و من بید سربه‌فرمانم

مباد آن‌که دمی بی تو سر بچرخانم

خراب و خسته‌ام امشب نگاه مستت کو؟
بیا و جرعه‌ای از عاشقی بنوشانم

ببین چه گونه غم روزگار بعد از تو
دوباره می‌نهد آرام سر به دامانم!

ببین زمانة اکنون ـ که لایق مرگ است ـ
«چه گونه می‌طلبد خون‌بها ز چشمانم ‌»

شگفت نیست که بعد از تو مثل شمعی مست
تمام خویشتن خویش را بسوزانم

تو می‌روی و زمین بوی مرگ می‌گیرد
تو می‌روی و من از بودنم پشیمانم!

سعیدی راد