نقد و نظر از: دکتر داود بیات-اورداپ

نقد و نظر از: دکتر داود بیات-اورداپ

ناشر: نشر تکا
انتشار: 1387
تیراژ : 8000 جلد چاپ اول
قیمت : 3200 تومان

قریب به دو دهه است که جناب سعیدی راد را می شناسم . آن هم از شب شعر های سه شنبه در دانشکده کشاورزی شهید چمران اهواز که عزیزان بسیاری هم در آنجا حضور داشتند . صداقت و صمیمت سعیدی راد خصلت بارزی است که هم در زندگی و هم در آثارش به وضوح می شود دید . اشعار این عزیز بی تکلف و بدون پیچیدگی و تعقید کلامی است و به قولی آنچه دلم گفت بگو ... است . مجموعه اشعار ساعت به وقت دلتنگی در دوبخش عمده کلاسیک (غزل مثنوی دو بیتی و ...) و سپید ( بلند و کوتاه ) تنظیم شده است که در 313 صفحه با قطع پالتویی به بازار ادبی ارائه شده است.گرایش مذهبی و عقیدتی، یاد و راه شهدا و دغدغه های اجتماعی،سوژه های بارز این مجموعه می باشند.

مضمون گرایی و ارائه کشفیات شاعرانه بدون زبان بازی و لفاظی های شاعرانه طیف گسترده ای را از مخاطبان را تحت الشعاع قرار می دهد و به عبارتی همه گیری پیام بیشتری را رقم می زند اما اگر فاقد تکنیک های هوشمندانه بیانی باشد به سمت نظم حرکت کرده و بالطبع نقض غرض خواهد شد . اهمیتی که شاعر در این مجموعه و خصوصا در اشعار کلاسیک برای مضامین قائل بوده سنگین تر از شگرد های زبانی است و وقتی که مضمون و نگاه تازه با صمیمت و زلالی گره می خورد حاصلی به جز سهل ممتنع ندارد :

سفره یکرنگ ما نان و نمک می پرورید
حیف شدبعدازتوبازاین سفره هارنگین شده(ص 25 )

بگذار بگویم که نگاه تو مرا کشت
بشمار مرا جزو یکی از شهدایت (ص 20 )

تو می روی و زمین بوی مرگ می گیرد
تو می روی و من از بودنم پشیمانم (ص 50 )

ای مترسک به احترام بهار
از سر خود کلاه را بردار (ص62)

پر شکسته ایم اگر دل شکسته نیستیم
ما که مثل ابرها ، خویش را گریستیم (ص 99)

در حرکت های اخیر گرایش به تصویر سازی های پیچیده ، فرم های ترکیبی و انتزاعی ، ساختار شکنی های مختلف و ... شاید حس نوجویی و تازه طلبی را اقناع کرده و نگاه ها را به سمت خود بکشاند اما ارتباط این گونه اشعار با موسیقی ( موسیقی های متداول) به دشواری صورت می گیرد اما اشعاری که مثل این مجموعه بیانی زلال و صمیمی دارند ارتباط بسیار خوبی با مخاطب و موسیقی پیدا می کنند که از ویژگی های دیگر این مجموعه است . وفاداری به آرمان ملی و مذهبی با گرایش به اشعار دفاع مقدس هم بیان نوستالژیکی است از درد و زخم عمیق این شاعر که سالها هم جنگ را تجربه کرده و هم شاهد موشک باران زادگاهش بوده ، زادگاهی که بیشترین تخریب و لطمه را در سراسر جنگ تحمیلی از موشک های دشمن به خود دید . یاد و حضور شهدای هم سنگر چنان گرهی با جان و دل شاعر خورده که با کمترین تلنگری شعر راهی سنگرهای جنوب می شود . و شاید هم تصویر مطالبی است که باید می بود و نیست خشم و اعتراضی از هنجار های کم رنگ شده که بوی گند اسکناس را به خود گرفته است :

چقدر هوای اینجا گرفته است

بوی گند اسکناس

کوچه را برداشته ... (ص 217)