شعر در مورد زاینده رود

شعر در مورد زاینده رود
هر که آمد ، در کنار ِ زنده رود

گریه ها بر سرنوشتش کرد و رفت
..........

هموطن دیگر نگو نصف ِ جهانست ، اصفهان

چون دگر زاینده رودی در کنارش نیست نیست

...................

گفتند که دی ماه شود رود ، پُـر ، آب

دیگر نبوَد ، به چشم ِ تو ، آب ، سراب

امّا چو شود باز ، فقط ، 22 روز

خوبَـست به قمصر برَود بهر ِ گلاب

........................................

بی دلهره و ترس پس از 22 روز

بستند دوباره ،رود را ، بی جنجال

از بس ، که شده بسته و بازَم ، شده باز

خوب