جاذبه های گردشگی ایرانشهر

رودخانه دامن:

اين رودخانه ضمن تغذيه آب شرب و کشاورزي منطقه، موقعيت هاي بسيار زيبايي را در کنار درختان و نخسلتان هاي اطراف خود خلق کرده است.
وجود نخل هاي سر به فلک کشيده، رشته کوههاي به هم پيوسته و منازل خشتي و سنگي کنار رودخانه دامن چشم هر رهگذري را به خود جلب مي کند و مسافران محور ايرانشهر _ زاهدان با نظاره کردن اين منظره زيبا و سر سبز ،براي لحظاتي خشکي کوير را به فراموشي مي سپارند.
زيبايي نخلستان ها و رودخانه آن هر هفته پذيراي اهالي ايرانشهر و برخي شهرستان هاي سيستان و بلوچستان است و شناسايي شماري از قبور دوره اسلامي و پيش از تاريخ در اين منطقه اهميت آن را دو چندان مي کند.
"دامن" در کنار رودخانه "کارواندر" واقع در 15 کيلومتري شمال ايرانشهر قرار گرفته است.
به گزارش ايرنا، دامن از مهمترين رودخانه هاي ايرانشهر به شمار مي رود که از به هم پيوستن شمار زيادي از سرشاخه هاي فرعي سه رودخانه "کارواندر، مرنتاک و ايرندگان" تشکيل شده است.
اين رودخانه افزون بر مشروب کردن زمين هاي دهستان "دامن"، تغذيه کننده اصلي سفره هاي آب زيرزميني دشت ايرانشهر نيز است.
آب رودخانه "دامن" پس از اضافه شدن به رودخانه "کنارو"، رودخانه "بمپور" را تشکيل مي دهد که پس از طي 170 کيلومتر به جلگه "هامون جازموريان" در شهرستان "دلگان" مي ريزد.
ظرفيت متوسط رودخانه "دامن" در مواقع سيلابي 300 مترمکعب در ثانيه و در مواقع غير سيلابي 7/5 مترمکعب در ثانيه اعلام شده است.
بهره برداري از آب رودخانه "دامن" بيشتر مواقع از طريق نهرهاي سنتي، کاريز، قنات، حفر چاه هاي دستي و نيمه عميق در حاشيه آن انجام مي شود.
اکنون در حاشيه اين رودخانه، 40 حلقه چاه و 81 رشته قنات، کاريز و چشمه وجود دارد که تامين کننده آب کشاورزي زمين هاي شهرستان ايرانشهر در طول سال است.
بيش از يکهزار و 200 هکتار از زمين هاي اين شهرستان از طريق رودخانه دائمي دامن آبياري مي شود.
اين منطقه به سبب اينکه به شکل يک راهروي ارتباطي بين بمپور و سيستان قرار گرفته به لحاظ مطالعات باستان شناسي بسيار حائز اهميت است.
اين راهرو ارتباطي در سه هزار سال قبل از ميلاد به يقين همان نقشي را که اکنون دارد، ايفا مي کرده است.
شهرستان ايرانشهر در 325 کيلومتري جنوب زاهدان واقع شده است.

محوطه چاه حسینی:

محوطه چاه حسینی مربوط به هزاره دوم و۱ قم است و در شهرستان ایرانشهر، بخش بمپور، دهستان بمپور غربی، ۵ کیلومتری غرب روستای چاه حسینی واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۵ اسفند ۱۳۸۵ با شمارهٔ ثبت ۱۷۹۵۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.