مشاهیر بیجار

در گذشته اگر مردم در بهار با کمبود باران مواجه می شدند دور هم اجتماع می کردندو مجسمه چوبی را با هیا تی خاص و ژولیده و کاریکاتوری می آراستند که به زبان محلی او را ((کوسه ویی)) می گفتند ، آنگاه با شور و شعار به دنبالش راه می افتادند و از خدا طلب باران می کردند و شعارشان هم این بود:

تازه وه یی چی گرکته له خوا وشن گرکته

گنم له ژیر ه خاکه بو آوه که هه لاکه

یعنی : نو عروس! چه می خواهی؟ از خدا باران می خواهی

گندم به زیر خاک است برای آّب هلاک است
کشاورزان در روز آخر گندم چینی، آخرین قسمت از گندم مزرعه را به شکل مربع مستطیل نگه می داشتند، آنگاه برای چیدن آن، همه با هم رو به قبله، چیدن گندم را با اشعاری که مبتنی بر سلام و صلوات بر پیغمبر خدا بود دسته را به پایان می رساندند. و آخرین بوته گندم را که با داس می چیدند و در گلدانی با همان خوشه نگه می داشتند و آن را به عنوان نماد رزق و روزی خدادادی زینت بخش ظاقچه اتاق می کردند.[نیازمند منبع]

- کسی از خانه به قصد سفر بیرون می رفت پشت سرش آب می پاشیدند

- دیدن روباه را به فال نیک می گرفتند

- زوزه سگ را علامت عذاب مردگان در قبرستان می دانستند
دیگر رسوم کردها

مردم منطقه مراسم عید باستانی و ملی نوروز را هم باشکوه برگزار می‌کنند. یکی از مراسم نوروز شال گردش نام دارد که رسمی پرطرفدار است. دراین رسم جوانان به پشت بام ها رفته و با آویختن شال گردن خود یا پارچه‌ای دراز از صاحب خانه عیدی طلب می کنند. صاحبخانه نیز آجیل، شیرینی، تخم مرغ پخته، پول و شکلات را داخل شال گره زده و با گفتن این عبارت «خدا مرادت را بدهد» شال را رها می کند.[نیازمند منبع]
در شب یلدا برای نو عروس‌ها عیدی و در عید قربان برای عروس گوشت قربانی می‌برند.