مشاهیر راور

آداب و رسوم مردم راور:
درشب چهار شنبه سوری،در منزل یکی از اهالی منطقه فرد خوش صدایی را دعوت نموده و عدّه ای دختر دم بخت که برای آینده خود نیّتی داشته اند،دور هم جمع می شده اندویک دوره(تُنگ)آب می کردند و هر کدام از دختر ها مهره ای به رنگی خاص می آوردند و برای بخت خود نیّت می کردند.سپس مهره ها را در دوره آب می انداختند ویک بچه نا بالغ دست در دوره می کرده(خواننده یا فرد خوش صدا یک بیت برایش می خوانده) ویک مُهر را درمی آورده ومُهر متعلق به هر کس که بوده است،یک بیت خوب وخوش یُمن یا یک بیت بدونامیمون و نامبارک.چنانچه بیت خوب بوده می گفته اند بختت باز است و به زودی به خانه بخت می روی و اگر بیت بد می آمده میگفته اند نیّتت خوب نیست. به عنوان مثال اگر خواننده این بیت را می خوانده خوش یمن بوده است.

قد و بالای رخشت را بنازم سر زلفِ بنفشت را بنازم

همون وقتی که از حموم درآیی صدای نعل کفشت را بنازم

نمونه ای از بیت بد یُمن

شبی که منزلم بود قلعه پل نسایی برهّ بود و مندلی گرگ

سلامم را به کل قربان رسانید که گرگ ورگلّه زد آن برّ را برد

اغلب اشعاری که در این مراسم خوانده می شده است، مربوط به دو دل داده و عاشق بوده به نام نسایی و مَندَلی و جریان به این صورت بوده که فردی عاشق نسایی بوده است واو از پدرش کل قربان خواستگاری می کند. در همین حین فردی زور گو و قُلدُربه نام مَندَلی با تطمیع پدردختر(کل قُربان) نسایی را به عقد خود در می آورد وآن عاشق دل سوخته،مقداری نخود تهیه می کند و برای هر دانه ی نخود یک بیت می سراید که این ابیات مربوط به زمان خوشی و ناخوشی عاشق دل سوخته می باشد وهمین زمینه ی شناخت خوب و بد نیت بوده است. در آخرمجموع نخود ها دو من نیم شده است.

مشاهیر راور:
استاد معظم سید محمدرضا غیاثی کرمانی(زید عزّه)

تصاویر ازگیاهان و درختان محلی:

این گیاه در شهرستان راور وشهر های دیگر می روید که مردم راور به زبان محلی به آن کِبِرو می گویند.مردم راور از غنچه و میوه ی این گیاه ترشی درست می کنند.که ترشی بسیار خوش مزه ای می شود و برای بعضی از امراض نیز مفید می باشد.

این درخت که مردم راور به زبان محلی به آن پَتک می گویند. درنزدیکی خانه ی آقای آبادی پیشه در روستای ده شیب می باشدآقای آبادی پیشه می گوید قدمت این درخت 300سال است.

راور تو را در خور نام بلندت خواهیم ساخت