مشاهیر عنبرآباد

اخلاق، عادات و دين:
عشاير جبال بارز مردمي سلحشور، دلير، متدين و مهمان نوازند.در تيراندازي مهارت دارند و عموماً صاحب تفنگ هستند و به شکارآهو، کبک و غيره مي‌پردازند.همه آنها پيرو دين اسلام و مذهب شيعه اثني عشري هستند.

مراسم ازدواج:
پسرودختر يکديگر را مي‌پسندند. پدر پسر با پدر دختر مذاکره مي‌کند و چند روز بعد شخص ديگري را به خانه پدر دختر مي‌فرستد. معمولاً موافقت در دفعه اول و دوم را عيب مي‌دانند. پدر و مادر پسر هدايايي براي عروس مي‌برند و ميزان صداق، هزينه و مدت جشن عروسي در جلسه‌اي تعيين مي‌شود. چند روز بعد از خريد لباس و لوازم ضروري، خانواده داماد چادرهاي خود را جمع و در نزديک خانه پدر عروس برپا مي‌کنند. از اين تاريخ جشن عروسي شروع مي‌شود. افراد دعوت شده يکي پس از ديگري سوار بر اسب و شليک کنان به محل جشن مي‌آيند.

هنگام شب جوانان و مردان به دور خرمني از آتش مشغول رقص چوب مي‌شوند. عقدنامه در محل منعقد و يا به دست پيکي به شهر فرستاده مي‌شود تا رئيس محضر مقيم شهر آن را مهر کند. جشن حدود 10-15 روز به طول مي‌انجامد. بالاخره روز آخر پلاس و لوازم گرم کردن آب را به کنار رودخانه مي‌برند و مردان و زنان شادي کنان داماد را سوار بر اسب به محل چادر مي‌برند. عده‌اي داماد را به داخل چادر مي‌برند، بدن او را مي‌شويند و لباسهاي نو و مخصوص عروسي به تن او مي‌کنند. سپس وي سوار اسب مي‌شود و همگي را جفت مي‌کنند. در بين راه داماد را به زيارتگاهي که معمولاً بالاي کوه قرار دارد مي‌برند.
سپس داماد را در کلبه‌اي که اطراف و سقف آن با چوب پوشيده شده‌است بر تشکي که به اصطلاح محلي «تخت» ناميده مي‌شود مي‌نشانند و مردان هم پيرامون او مي‌نشينند و مدعوين هر کدام با توجه به وضع مالي خود پولي به عنوان کمک در دستمالي که در وسط پهن شده به سوي داماد مي‌اندازند و يکي از مردان مبلغ پرداختي ونام پرداخت کننده را در کاغذي يادداشت مي‌کند. حدود ساعت 3 بعد از نيمه شب داماد را با شکوه خاصي به چادر عروس مي‌برند و عروس طوري در کنار داماد مي‌نشيند که قسمتي از چادر سرش برروي زمين و در جلوي داماد پهن شود.ملاي ايل، مهر و تسبيحي روي چادر عروس مي‌گذارد و داماد به توصيه ملا برروي چادر عروس دو رکعت نماز به جا مي‌آورد.جشن پايان مي‌يابد و فرداي آن شب مردم ايل به عروس و داماد مبارک باد مي‌گويند و پراکنده مي‌شوند.

عزاداري:
هنگامي که کسي از مردم ايل جبال بارز فوت مي‌کند همه مردم ايل جمع مي‌شوند و در مراسم تغسيل و تدفين شرکت مي‌کنند و پس از صرف ناهار به خانه‌هاي خود بر مي‌گردند.دومين پنجشنبه‌اي که فرا مي‌رسد مرد و زن جمع مي‌شوند وبه گورستان مي‌روند و پس از خواندن فاتحه بر مي‌گردند.

بيماري:
اگر کسي از آنان بيمار شود، بلافاصله عده‌اي زن و مرد به عيادت او مي‌آيند و از گياهان دارويي که در آن ناحيه به حد وفور يافت مي‌شود مي‌جوشانند و به مريض مي‌خورانند و يک نفر بالاي سر بيمار مي‌نشيند و با صداي بلند دعاي جوشن کبير مي‌خواند.اغلب به دست بيمار يک دسته پونه مي‌دهند که ببويد.