مشاهیر فیروزکوه

پنجک یا پنجه

پنج روز آخر سال را که هوا سرد بود. پنجک یا خمسه مسترقه می گفتند. خطر یخ زدن محصولات در این چند روز وجود داشت. از این رو مردم به کوه می رفتند و جشن می گرفتند تا هوا بدتر نشود.


مراسم تمناس باران

از انجا که اساس معیشت و کشاورزی بر پایه آب است ، بنابر این کم و یا زیاد بودن باران و

آب مشکلاتی را ایجاد می‌کند. اگر باران کم ببارد و دچار کمبود آب بشوند مراسم خاصی را به

جای می‌‌آورندتا خداوند دعای آنها را مستجاب کرده وباران بفرستد . مراسمی که برای تمنای

باران دارند به این شرح است: اهالی روستا همگی به امامزاده مسجد یا میدان بزرگ روستا

و یا خارج از روستا می‌‌روند دعا می‌کنند و سید گوشه‌ای از جلد قرآن را خیس می‌کند یا منبر

را به این نیت که باران بیاید، با گلاب می‌‌شوید. علاوه بر این مرسوم است که همه مردم شیر

و برنج جمع می‌کنند و با آن شیر برنج درست کرده می‌‌خورند و مقداری از آن را با این باور

که باران ببارد روی پشت بام می‌‌ریزند.



مراسم باران خواهی

(شِیلوون، در برخی از گویش ها: شِیلان)

یکی از مراسم رایج به هنگام خشک سالی مراسم باران خواهی است. به این منظور ابتدا از

اهالی محل مواد اولیه برای پخت شیر و برنج و یا آش مورد نظر آن‌ها جمع آوری می‌شود

در روز معین اهالی در مکان مقدسی مانند مسجد ، تکیه ، امامزاده و یا در اطراف درخت

مقدس جمع می‌شوند و پس از پخت آش به وسیله زن‌های محل ، مراسم دعا وروضه خوانی

انجام می‌شود و از خداوند طلب باران می‌کنند. پس از صرف آش مراسم به پایان می‌‌رسد . از

دیگر عقاید مردم منطقه در این زمینه ، گذاشتن پایه منبر در آب و یا ریختن آب به روی

فردی سید است.



آفتاب خواهی

اگر بارندگی زیاد باشد برای این باران بند بیاید نام هفت یا چهل کچل را بر کاغذ می‌‌نویسند و

آن به بندی آویزان می‌کنند تا باد بخورد و باران قطع شود یا با خواندن دعا و نذورات مختلف

از خداوند طلب آفتاب و در آمدن خورشید می‌کنند.

در روستای گچه از توابع زرین دشت ، اگر باران ببارد و مانع فعالیت کشاورزی شود ،

زن‌های روستا به طور جمعی شعر زیر را می‌‌خوانند: باران کو، باران بی پایان کو، گندم که

زیر خاکه، از تشنگی هلاکه، یا سلیمان، روز آفتاب و شب باران.

در روستا ولویه کیاسر ساری هنگامی که باران به مدت چند روز ادامه داشته باشد برای بند

آمدن آن بچه‌های روستا قوطی‌های حلبی را به نخی می‌‌بندند و دو سر نخ را می‌‌گیرند و در

کوچه‌های محل راه می‌‌روند و دسته جمعی شعر زیر را می‌‌خوانند: قوطی قوطی افتاب کن،

یک مشت برنج تو ابا کن، ما بچه‌های گرگیم، از سرمایی بَمِردیم، یا قرا، یا کتاب فردا بشه

آفتاب.

در روستاهای منطقه دوبلوک در هنگام بارش زیاد باران، بچه‌های محل لباس کهنه می‌‌پوشند

وبا جارو و گل و لای کوچه‌ها را به هم می‌‌زنند و میخ وانند بابروم بابروم، امروز آفتاب فردا

آفتاب پیرا ( پس فردا )آفتاب آنگاه افراد هر خانواده به بچه‌ها مواد غذایی و یا شیرینی

می‌‌دهند . در روستای لزور منطقه فیروزکوه ، وقت بارش زیاد باران اهالی محل پارچه‌ای

را از امامزاده شاهزاده حسین می‌‌ربایند پس از آفتابی شدن هوا آن پارچه را به اضافه پارچه

دیگر به امامزاده پس می دهند.