مشاهیر کنگان

ـــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

**مشاهیر**

**علی باباچاهی**

علی باباچاهی شاعر ،در سال 1321 شمسی از پدری تنگستانی و مادری بوشهری در بندر کنگان دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در بوشهر و تحصیلات عالی را تا لیسانس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه شیراز گذرانید.

باباچاهی از شاعران معاصر و دارای زبان خاص و پر تصویر شعری است.

کتابهای در بی تکیه گاهی ، از نسل آفتاب ، صدای شن ، آوای دریا مردان ، جهان وروشنایی های غمناک دو کتاب شعر برای کودکان سوغات بهار ، چه کسی در قفس را باز کرد ، گزیده اشعار و کتاب تحقیقی شروه سرایی در جنوب ایران کتاب گزاره های منفرد درباره شعر و مقالات و اشعار فراوان دیگر از او منتشر شده است.

در زمینه نقد شعر و هنر و قصه نیز فعالیت دارد و در مقوله های ادبی و هنری صاحب نظر است :



**خواب ترنج**



پیراهنی ز ابر و دلی ، از برف

غوغای گنگ باران در بیابانم

حرف و حریق ، بر لب

کوهی سفید بر دل

و آتش گداخته بر کف

مردی که« یافت می نشود» آنم

با ترکه انار ، ز باغ بهار می رسم از راه

خواب ترنج می بینم

خواب گل و گیاه

خواب غزل

و گنج عسل

تعبیر خواب _ می دانم

یعنی که عشق تذکره ای از شقایق است

و آینه در برابر ظهر برهنه در برابر دوست

یعنی که مرگ ،

جریان عشق را

جریان رود را

به کف دریای توفانی می سپارد

یعنی که مرگ

دوستت دارد

مثل پرنده رهگذری !

گل گفت :

و دوست ، سخت بر آشفت

و دوست ، آنقدر گریه کرد

که خورشید تاب نیاورد و سوخت

مثل پرنده رهگذری

روح فلق به غلغله افتاد

شب ، از صدا

و عشق ، غرق گل و شکوفه

از نقره زار صبح گذشت

یال شلال اسب

روح زلال عاشق

از تپه های سبز ، سرازیر شد

و از کنار صبح گذشت.

**********************************

**آداب و رسوم**

**گِرگِشو**

گِرگِشو آیین ساحل نشینان خلیج فارس/می توان این فرهنگ حسنه را در تقویم ثبت کرد.

اختصاصی ثلاث: یکی از رسوماتی که از گذشته های دور ، نسل به نسل تا به امروز منتقل شده و خوشبختانه هنوز رنگی از کهنگی بر شکل و شمایل آن ننشسته، رسمی بنام گِرگِشو است.

کلمه ی گِرگِشو تغیر یافته ی کلمه گره گشا است که گویا اولین بار حضرت زهرا به یُمن تولد اولین فرزند خود یعنی امام حسن، با پخش شیرینی میان کودکان همسایه و محله، خوشحالی خود را با آن ها قسمت کرد.

در شهرستان کنگان نیز عصر روز ۱۴رمضان هر سال، کودکان و نوجوانان به صورت دسته دسته، در خانه ها را می زنند؛ صاحب خانه نیز با کیسه، مجمع یا ظرفی پر از خوردنی به میان آن ها رفته و خوردنی ها را بین شان تقسیم می کند. خوردنی ها می تواند” شیرینی، پفک، آجیل، میوه، انواع بسکوییت و حتی پول باشد.

گفتنی است که این کودکان موقع در زدن، دو کلمه ی عربی و فارسی ِ” عَطینی گِرگِشو” را به زبان می آورند.

یکی از مهمترین نکته ی این رسم اینکه فرزندان خانواده های فقیر و پولدار با هم و در کنار هم به در این خانه و آن خانه می روند و جالب اینکه پدران همین کودکان آن ها را تشویق به انجام این کار می کنند و بدینگونه از همین اوان کودکی ریشه ی حسی بنام وحدت و دوری از تبعیض را در وجود آنها نهادینه می کنند.

در چنین روزی این رسم به اندازه ای کودکان را پر از انرژی مثبت می کند که آنها این حس خوب را با هیچ سرگرمی و تفریح دیگری عوض نمی کنند.

با وجود مدرن شدن زندگی و با فراهم آمدن انواع اسباب بازی ها و سرگرمی ها، هنوز هم رسم گرگشو پابرجاست ( بلعکس اکثر مناطقی که تکنولوژی، مراسمات بومی و محلی آنان را بسیار کمرنگ نموده و یا اینکه از بین برده است.)

البته آیین گرگشو در برخی از نقاط ایرن که در واقع از خلیج فارس نیز فاصله زیادی دارند، با اندک تفاوت‌هایی در نام و شیوه برگزار می شود.

به صورت مختلف این رسم در اکثر شهرستان های استان بوشهر، استان هرمزگان و خوزستان و حتی در برخی از نقاط ایران که در واقع از خلیج فارس نیز فاصله زیادی دارند، با اندک تفاوت‌هایی در نام و شیوه، آیین گرگشو انجام می شود.

محدوده ی جفرافیای این رسم، آن سوی مرزها را نیز در بر می گیرد. کشورهای حوزه ی خلیج فارس از جمله عمان، امارات، بحرین، قطر، کویت و عربستان نیز این رسم را تقریبا مثل ما انجام می دهند. ظاهرا این رسم در کشور بحرین قویتر از دیگر کشورهای عرب است.

قدیمی‌های بندر معتقدند که بخششی که در این شب صورت می‌گیرد، موجب افزایش رزق و روزی مردم می‌شود، خانواده‌ها از چند شب قبل خود را مهیای گرگشو می کنند.

این مراسم پیام ها و اثرات زیادی از جمله، بذل و بخشش، وحدت، عدم تبعیض بین غنی و فقیر و.. را به همراه دارد. با اندک همتی از جانب مسئولان فرهنگی استان و حتی ایران می توان این روز را در تقویم ایران و جهان نیز به ثبت رساند چرا که تعداد زیادی از مسلمانان ساحل نشین حوزه خلیج فارس و دریای عمان بدون استثنا هرسال این مراسم را در ماه رمضان با شور و شوق فراوان انجام می دهند و به آن اعتقاد دارند.

امیدواریم که رسوماتی مانند گرگشو و…که نمونه اعلای فرهنگ بومی یک جامعه است، هرگز از بین نرود( البته با بستر سازی مناسبی که مسولین فرهنگی و اجرایی برای آیندگان انجام خواهند داد.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گردآورنده:کیوان(police)