سلام سلام امیدوارم خوب باشین
اومدم یه خبر خوب بدم
.
.
.
.
.
.
.
آبجی عسلی حالش خوب خوب شده
تقریبا سلامتیشو کامل ب دست اورده
امروز بهترین خبری بود ک شنیدم
اینم بگم
من وقتی بگم دلم روشنه ینی واقعن روشنه ایمان بیارید
گفتم شمارو هم خوشحال کنم

ما دو نفریم
دو نفر برای همه ‌چیز
برای دوست داشتن
برای درد کشیدن
برای ساعت‌های خوشی
دو نفر برای بردن و باختن
تنها دو نفر …!

❤️ من تو = ما ❤️
H _ SH

دلم

اسارتی میخواهد

از جنس تو . . .

مثل حبس شدن گوشه آغوشت !

سلام
امشب یه عزیزی اومد پیوی بنده و بهم گفت که چرا دیگه پست نمیدم .
منم بهش عرض کردم که دیگه سکوت میکنم تا پسر خوبی باشم
نمیدونم چرا یهو بهم خندید
بعدش یه صحبت هایی رد و بدل شد که لزومی نداره اینجا بگم.
به همین بهونه و دلخوشی این دوست عزیز با خودم گفتم الان چیکار کنم چی نکنم ، چی پست بدم چی ندم که بالاخره تصمیم گرفتم یه خاطره تعریف کنم.

چندوقت پیش قرار شد بابت یه مسافرت کاری دو روزی بریم یه شهر دیگه.
وسایلمو تو یه ساک گذاشته و مدارکی که نیاز بود رو تو یه کیف دستی قرار دادم و راه افتادم تا برم سر خیابونی که قرار بود رفیقم سوار بشه.
اونجا که رسیدم ، چون هنوز رفیقم نیومده بود منم کیف دستیمو با خودم برداشتم واز ماشین پیاده شدم تا یه نخ آتیش کنم بلکه بیاد.
تو حال خودم بودم که چشمتون روز بد نبینه.
یهو دیدم که یه دخترخانم ژیگول میگول با کلی ناز و ادا داره به سمتم میاد.
منم که یه آدم خجالتی و بچه مثبت
سریع نگاهمو انداختم پایین
بعد دختره اومد جلو و ازم چندتا آدرس پرسید.
منم همونجور که نگام از خجالت پایین بود ، جوابشو میدادم که
که یهو دختره کیف دستیمو از دستم ربود و پا به فرار گذاشت.
تا اومدم دنبالش کنم ، دوباره چشمم به پوشش نامناسبش افتاد.
باز خجالت کشیده و نگاهمو پایین انداختم و به همین علت نتونستم بفهمم از کدوم طرف رفت و اونو گم کردم.
وقتی داشتم به سمت ماشین برمیگشتم ، دیدم که رفیقم اومده و داره چپ چپ نگام میکنه و میگه ماشینو به امون خدا ول کردی کجا رفتی؟
منم داستان رو براش گفتم.
ناراحت شد و دعوام کرد که چرا اینجوری کردم و دختره رو نگرفتم.
منم هیچی نگفتم.
وقتی راه افتادیم ، تو مسیر بهم میگفت که رضا فک نیمکردم اینقد خل باشی.
ولی من تو دلم همش میگفتم خداروشکر که دختره ساکی که رو صندلی عقب ماشین بودو ندید.
و فقط کیفمو زد ، نه ساک.
وگرنه من اونموقع از خجالت آب می شدم ...

این که این داستان واقعی بود ، یا زایده افکار و تخیلات بنده ، رو نمیگم.
هرکسی مختاره که بسته به نوع نگاه و برداشت خودش ، این دو رو از هم تفکیک کنه.

ولی کسی میدونه چرا من این پست رو دادم؟
به اولین شخصی که به نیت و هدف من درست اشاره کنه ، یه شارژ ناقابل 20 تومنی اهدا میکنم.
گرچه بعید میدونم کسی متوجهش بشه

چاقویِ خونی رو انداختم کنار
کمی ترسیدم بودم
جسم بی جونش رو دستام بود
صدای نفسی که نفس ِمن بود ، دیگه به گوشم نمیرسید
خون ِسرخ رنگ ، روی پوست ِسفید ِگردنش میرقصید
انگاری خودشونو باخوشحالی من عجین کرده بودن...
اشکاشو از رو صورتش پاک کردم ، لیاقت این چشما بارونی شدن نبود
چشمای آسمونیش نای باز شدن نداشتن
باور کرده بودم روحش پرواز کرده بود
روحی که خودم پروازش دادم
من مونده بودم و یه جسم بی جون
جسمی که تا ابد فقط مال خودم بود
هیشکی نمیتونست تو این جنگل تاریک پیدامون کنه
حالا میتونستم تا همیشه ی همیشه بغلش بگیرم
دست هیشکی بهمون نمیرسید...
اینجوری میتونستم ابدالاباد بگم دوسش دارم بدون اینکه ترس از دادنشو داشته باشم..!

بعضی از آدم‌ها پر از مفهوم هستند
پر از حس‌های خوبند
پر از حرف‌های نگفته‌اند
چه هستند، هستند
و چه نیستند، هستند
یادشان
خاطرشان
حس‌های خوبشان.
آدم‌ها
بعضی‌هایشان
سکوتشان هم پر از حرف هست
پر از مرهم به هر زخم است...

بیژن_جلالی

...

توکجایی؟

من سوء حظی
نسیت أن اللیل طویل...
ومن حسن حظکِ تذکرتکِ حتی الصباح

از شانس بدم
یادم رفت که شب طولانی است
و از شانس خوبت

تا صبح به یادت بودم...